Czy przedsiębiorca może zaliczyć wydatki na ubranie do kosztów podatkowych?

Fiskus stoi na stanowisku, ze wydatki na odzież osobistą nie są kosztem podatkowym, nawet, jeżeli służy ona celom biznesowym. Jeżeli ubranie będzie w sposób trwały pozbawione charakteru osobistego (np. poprzez naszycie logo), przez co niemożliwe będzie korzystanie z niego w sposób, niezwiązany z prowadzoną działalnością, wydatki na zakup takiej odzieży będzie można zaliczyć do kosztów podatkowych (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 lipca 2013 r., nr ILPB1/415-457/13-3/IM)

Podejmując decyzję o zaliczeniu wydatków na ubranie do kosztów podatkowych należy pamiętać, jakie muszą być spełnione warunki, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, „(…) Art. 23. 1. Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: ust. 23) kosztów reprezentacji (…)”
• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.

Aby móc zaliczyć wydatki na ubranie do kosztów podatkowych należy za każdym razem ocenić, czy są spełnione łącznie wszystkie te zasady, istotne jest rozpoznanie czy będzie on stanowił wydatek na reprezentację, wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Jeden z wielu przykładów stanowiska organów podatkowych dotyczących wydatków na odzież: fragment interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 lutego 2015r., IBPBI/1/415-1426/14/ŚS.

„(…) Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na zakup odzieży (kurtki, płaszcze przeciwdeszczowe, spodnie, spódnice, czapki, rękawiczki –z wyjątkiem ww. wykorzystywanych przy świadczeniu usług, obuwie) stwierdzić należy, że stanowią one wydatki związane z faktem funkcjonowania osoby w życiu społecznym. Niezależnie bowiem od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Z tej też przyczyny zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych osobistych potrzeb określonej osoby fizycznej.
Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży, czy też obuwia – rzeczy te tracą wówczas charakter osobisty (np. z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów). „(…)

Jeżeli przedsiębiorcy prowadzą działalność gospodarczą, która wymaga stosowania odzieży i obuwia ochronnego (roboczego), wydatki poniesione na zakup tej odzieży mogą stanowić koszt podatkowy.